Γεωργάκη εγκώμιο

Όσο για τον Γιωργάκη, με το αθώο χαμόγελο και το χαρούμενο παιδικό βλέμμα, την γραμμή την έδινε πάντα η mammy. Ο ίδιος, κατά βάθος, ίσως να προτιμούσε να παίζει Beatles με την κιθάρα, μιλώντας στην παρέα του για ανθρώπινα δικαιώματα, μειονότητες και την απελευθέρωση της μαριχουάνας.

Η Μάργκαρετ του έλεγε τι να κάνει όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών και μετά ενημέρωνε τους φίλους της στις ΗΠΑ. Αυτή διάλεξε τους συνεργάτες του: τον περιλάλητο τεχνοκράτη Αλεξ Ρόντος, την Φράνσες Τσάκωνα, και φίλους καλούς, παρακοιμώμενους στο Λευκό Οίκο και στα υπόγεια της CIA, όπως ο Στάνλεϊ Σάινμπαουμ (εξέχον μέλος του αμερικανοεβραϊκού λόμπυ, ο άνθρωπος που ανάγκασε τον Αραφάτ να υπογράψει) ή ο Εντβαρ Σεβαρντνάντζε κ.ά. Ας μην ξεχνάμε, η mammy ψηφίζει στην Καλιφόρνια...
Αυτά συνέβαιναν τότε που στους διαδρόμους του ελληνικού ΥΠΕΞ, επικρατούσε η αγγλική καθομιλουμένη...

Μητρική στοργή και προδέρμ

Η mammy έκανε το παν για να στηρίξει ψυχολογικά τον γόνο, να του δώσει στόχους, να του δείξει πόσο διέφερε από τους λαϊκούς κάφρους που έμελλε να κυβερνήσει, ως εξέχον μέλος της Δυναστείας:

«..Άλλοι θα κατούραγαν τα βρακιά τους για να έχουν μια τέτοια κληρονομιά. Μην τα κηλιδώσεις με βραχυχρόνιες κινήσεις για να ικανοποιήσεις ένα εχθρικό γκρουπούσκουλο από εγωιστικά πασοκάκια...»

(από το έγγραφο δικογραφίας της Οικογένειας εναντίον της Λ. Κανέλλη, για την δημοσίευση των επιστολών της Μαργαρίτας, http://www.nemecismag.gr/article01_page4.htm, το λέμε αυτό μην αρπάξουμε και καμία αγωγή)

Η mammy, σύμφωνα με τα έγγραφα της ίδιας υπόθεσης, του λέει μετ΄ επιτάσεως, ότι οι Παπανδρέου είναι δυναστεία και πρέπει να σταθεί στο ύψος του: «...Συμβαίνει και στις ΗΠΑ και ίσως δεν είναι δίκαιο για τους άνευ δυναστείας ανθρώπους, αλλά και ύστερα, τι είναι δίκαιο; Προσωπικά δεν μ' άρεσαν ποτέ οι δυναστείες, αλλά αυτές που ήξερα είχαν λεφτά. Η μικρή μας δυναστεία δεν έχει -γι' αυτό εκμεταλλευόμαστε το όνομα...».


Το υβρίδιο

Ο Γιωργάκης είναι υβρίδιο. Τα χίπικα στοιχεία όμως, δεν πρέπει να μας μπερδεύουν. Μετά την Μασαχουσέτη της αμφισβήτησης του 70, ήρθε το Χάρβαρντ και ακόμη περισσότερο το London School of Economics. Εκεί ο γόνος μυήθηκε στις αρετές του νεοφιλελευθερισμού. Πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, φυσικά. Α! και της «πατρίδας Ελλάδας», το ξέχασα αυτό γιατί προέκυψε τις τελευταίες εβδομάδες...

Ο Γιωργάκης δεν είναι ευρωπαίος σοσιαλιστής. Είναι identical copy μεταμοντέρνας νεοφιλελεύθερης σκέψης, Αμερικανού πολιτικού. Ένα χαρακτηριστικό μείγμα ανθρωπιστικών ιδεολογημάτων του 70 και νεοφιλελεύθερων συνταγών του 80-90. Άλλωστε δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο.

Οι κάφροι

Ο Γιωργάκης και η mammy έχουν δίκιο. Έχουν δίκιο να πιστεύουν ότι ο γόνος καλείται να δώσει τα φώτα του σε εμάς, τους υπανάπτυκτους κάφρους.

• Ο γόνος έγινε αρχηγός βάσει κληρονομικού δικαιώματος (επειδή φέρει το όνομα της δυναστείας) και μάλιστα το δακτυλίδι του απενεμήθη, δεν το κέρδισε) μία διαδικασία που δεν θυμίζει δημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα της κεντροαριστεράς. (Σημ για τον Κωστάκη θα πούμε άλλη φορά, μην παρεξηγηθούμε).



• Αφού απέτυχε παταγωδώς, όχι μόνο στις εκλογές, αλλά με την γραμμική προτεσταντική λογική του, ακόμη και να κατανοήσει στοιχειωδώς αυτή την χώρα, αυτοί που μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είναι οι χειρότεροι αντίπαλοί του (το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα), είναι αυτοί που τον ...υποστηρίζουν. Και τον υποστηρίζουν, όχι για λόγους πολιτικούς ή ιδεολογικούς, αλλά γιατί γνωρίζουν την μαγεία που ασκεί το όνομα της Δυναστείας στους πολίτες της Τζαμαχιρίας, που θα έλεγε και ο Τράνγκας...



• Ο δυτικοτραφής εκσυγχρονιστής Γιωργάκης, στην χώρα των κάφρων αισθάνεται ανασφαλής: αμερικανοποίησε την Χαριλάου Τρικούπη, οικοδομώντας το πολιτικό περιβάλλον του από φίλους, συγγενείς και άλλους αγγλόφωνους κολεγιόπαιδες, τους οποίους ανήγαγε σε πολιτικούς παράγοντες, ενώ κανονικά η θέση τους θα ήταν σε κάποια συνέδρια στο Γέιλ ή σε ποιητικές εσπερίδες .



• Αλλάζοντας λοιπόν το μείγμα της φρασεολογίας του, βάζοντας στις ομιλίες τις λέξεις «πατρίδα», «Ελλάδα», «κοινωνία» και «λαός», τα κολεγιακά επιτελεία του γόνου, του φτιάχνουν στο πιτς φυτίλι ένα ...νέο προφίλ. Του Αριστερού, Πατριώτη Γιωργάκη... Η πολιτική λοιπόν, κατ αυτούς, αποτελείται από ...λέξεις. Αλλάζοντας τις λέξεις δίνεις άλλο μήνυμα και ...σε εκλέγουν. Κάτι σαν μεταμοντέρνος Μαυρογιαλούρος made in USA δηλαδή
  
  Λοιπόν αν όλα αυτά αληθεύουν, και εμείς τα δεχθήκαμε, έχει δίκιο και η mammy και ο Γιωργάκης και οι Αμερικανοί που μας θεωρούν μπανανία.
  
  Bye
  
  ΥΓ Παρακαλώ τους χακεράδες διαφόρων επιτελείων, μην ψάξουν το IP μου, όπως ακούγεται ότι γίνεται σε αυτή την εσωκομματική κόντρα. Αρκετά προβλήματα έχουμε. Ας κρατήσουν το πολιτικό περιεχόμενο. Τα άλλα δεν έχουν τόση σημασία. Θα τα πούμε και για τον Μπένυ