Οι εξωτερικές επιπτώσεις της ελληνικής διπλωματικής επιτυχίας στο Βουκουρέστι είναι προφανείς, έχουν ήδη συζητηθεί εκτενώς κι είναι γνωστές.
Υπάρχει όμως μια πτυχή των εσωτερικών επιπτώσεων που δεν αφορά τα κόμματα ή την κυβέρνηση. Αφορά μιαν άλλη, άτυπη, αφανή, αλλά πολύ καθοριστική «εξουσία»: τα εξωθεσμικά κέντρα και τον έλεγχο που ασκούν στα μεγάλα ΜΜΕ.
Πρόκειται για έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό, ο οποίος κυριάρχησε μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου -κυρίως επί πρωθυπουργίας Σημίτη- προσπαθώντας να επιβάλει μια πολιτική πλήρους «ευθυγράμμισης» της Ελλάδας με τα ευρω-ατλαντικά κέντρα, να «κλείσει» όλα τα ανοικτά προβλήματα με μείζονες εθνικές υποχωρήσεις, να περιθωριοποιήσει κάθε διαφωνούντα, να στιγματίσει κάθε διαφορετική άποψη, κάθε εθνικό ανακλαστικό.
Στον μηχανισμό αυτό εντάχθηκαν και συμμετείχαν πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, ιδρύματα και ινστιτούτα αφειδώς χρηματοδοτούμενα από τον κρατικό μηχανισμό, «παπαγαλάκια» ξένων πρεσβειών στην Αθήνα, δημοσιογράφοι, τηλεπερσόνες, αναλυτές και «αναλυτές», άλλοι των οποίων εντάχθηκαν συνειδητά (μετά από «ευδόκιμη υπηρεσία» σε διάφορες οργανώσεις της «ευρύτερης Αριστεράς» - κι όχι μόνο), ενώ άλλοι εντάχθηκαν αναγκαστικά, για λόγους επαγγελματικής επιβίωσης. Διότι κάθε διαφορετική φωνή εξαφανίστηκε από τα media.
. . . . . . . . . .
Η ελληνική κοινωνία αποβάλλει τα πλέγματα που της κληροδότησε η εποχή Σημίτη... τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που τα ήλεγχαν ασφυκτικά. Είτε διότι ο ατλαντικός κόσμος με τον οποίο «ευθυγραμμίζονταν» ως τώρα είναι πια διασπασμένος, είτε διότι η ίδια η Ευρώπη αλλάζει κι έχει πια σοβαρές διαφοροποιήσεις στις γραμμές της, είτε διότι ο χώρος της «μπλογκόσφαιρας» ανταγωνίζεται πλέον σοβαρά τα παραδοσιακά ΜΜΕ κι εκεί οι φωνές είναι πολύ πιο ελεύθερες και ΜΗ ελεγχόμενες, είτε διότι τα κόμματα προσπαθούν να αποφύγουν τον ασφυκτικό «εναγκαλισμό» των ΜΜΕ...
. . . . . .
Η αποχουντοποίηση (γιατί περί «χούντας» επρόκειτο) ίσως πάρει χρόνια. Αλλά όταν διαψευστούν τόσο πανηγυρικά οι μύθοι μιας ξοφλημένης ψευτο-ελίτ, η ίδια δεν έχει πια καμία τύχη.
Στο Βουκουρέστι ο Καραμανλής δεν πέτυχε μόνο μια διπλωματική νίκη κατά των Σκοπίων και του «απερχόμενου» Μπους. Έθεσε και τις βάσεις για μιαν αληθινή αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα. Χωρίς καν να το επιδιώξει. Αλλά και χωρίς να διστάσει…Φτάνει να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη…
ολόκληρο το άρθρο στο Παρόν εδώ
Όσοι διώχτηκαν όμως από αυτόν τον προπαγανδιστικό μηχανισμό, κατά την επταετία Σημίτη πως θα αποκατασταθούν;
Τι θα γίνει με τις σταδιοδρομίες που καταστράφηκαν,
τις προσωπικότητες που συκοφαντήθηκαν,
τις απόψεις που περιθωροποιήθηκαν;
όσο για τον ίδιο τον Πανταγιά, (φωτο πάνω δεξιά) προσπάθησε να συνεχίσει την δράση του στην Κύπρο την εποχή που κάποιοι προσπαθούσαν να επιβάλλουν το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν
εδώ