Μπορεί να βάλει μυαλό ο Γιώργος;

Λέει ότι θα «αλλάξει» ο Γιώργος. Ότι το ΠΑΣΟΚ θα γίνει «εξωστρεφές», κοντά στην ελληνική κοινωνία, ότι οι δομές του θα αναθεωρηθούν, ότι θα πάψει να είναι το κόμμα ορισμένων και θα γίνει το κόμμα των πολλών. Αόριστα αυτά. Θα εξακολουθήσει να είναι νεοφιλελεύθερος δεξιός ή θα γίνει Έλληνας πολιτικός και θα ακούσει την ελληνική κοινωνία; Ή θα γίνει μία από τις ποιό τραγικές παρενθέσεις της πολιτικής ζωής;

Τι έχει να πει για τα παρακάτω ο Γιώργος που από «χθες έχει αλλάξει;»

• Μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε για έναν άθλιο ιδιωτικό τομέα, που δεν σέβεται ούτε εργασιακά δικαιώματα, ούτε κεκτημένα, ούτε και νόμους. Οι τράπεζες μας κλέβουν ασύστολα και «οι δίκαιοι σιωπούν» όπως λέει ο ποιητής. Ο κάθε εργοδότης κάνει ότι γουστάρει και εμείς δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, αφού το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αφομοιωθεί. Σταδιακά και ο δημόσιος τομέας θα αποκτήσει τα ίδια χαρακτηριστικά
  


• Μας υποχρεώνουν να γίνουμε βορρά στα δόντια παντός είδους ιδιωτικών εταιριών, που δεν μας σέβονται ως καταναλωτές και ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος. Εταιρείες τηλεφωνίας, ασφάλειες, φαρμακευτικές εταιρείες, πολυεθνικά πολυκαταστήματα (το ΙΚΕΑ έχει 20-30% υψηλότερες τιμές στην Ελλάδα απ’ ότι στην Βρετανία, στην Γερμανία, στην Γαλλία κλπ)



• Μας υποχρέωσαν να υποστούμε τις αυθαιρεσίες κάθε είδους συντεχνιών: τα φακελάκια των γιατρών, τις κατεβασμένες σημαίες των ταξιτζήδων, τα σούπερ μάρκετ που δεν υπολογίζουν κανένα νόμο, τα φροντιστήρια που γονατίζουν τις οικογένειες, τις φαρμακευτικές εταιρείες που ρουφάνε το αίμα των ταμείων, τους εφοπλιστές που κάνουν ότι τους γουστάρει (700 ευρώ να φτάσει μία οικογένεια μέχρι την Ρόδο), τους βιομηχάνους που παίρνουν δάνεια και επιδοτήσεις και μετά μας απολύουν και μετακομίζουν στην Βουλγαρία κ.ά, κ.ά



• Μας υποχρεώνουν να δουλεύουμε μέχρι τον θάνατό μας, στα 65 θα πάει το όριο συνταξιοδότησης (στο τέλος θα σκάβουμε τον τάφο μας και θα πέφτουμε μέσα) θα αναγνωρίσει ο Γιώργος ότι τα θεωρήματα περί αδυναμίας των Ταμείων είναι ψέμμα;



• Μας υποχρεώνουν να ζήσουμε με συντάξεις πείνας, ανήμποροι στο περιθώριο μίας ανταγωνιστικής κοινωνίας ανθρωποφάγων.



• Μας υποχρεώνουν να ξεχάσουμε τα όνειρα που είχαμε για τα παιδιά μας. Θα εργάζονται μέχρι τον θάνατό τους για ψίχουλα. Θα ζήσουν χειρότερα από εμάς.



• Μας υποχρέωσαν να ξεχάσουμε το όνειρο της ισχυρής και ανεξάρτητης Ελλάδας. Μας λένε ότι το μέλλον μας είναι να γίνουμε χώρα «παροχής υπηρεσιών» δηλαδή, τα γκαρσόνια της Ευρώπης, όπως έλεγε το ΚΚΕ. Πότε αποφασίστηκε αυτό; Ποίον ρώτησαν; Που είναι το όνειρο το τραίνο της εκβιομηχάνισης; Γιατί δεν μας ενημέρωσαν;



• Δεν κατάφεραν να ελέγξουν ορθολογιστικά την μετανάστευση, ζούμε μαζί με 1-2 εκ ανεξέλεγκτους μετανάστες, (ουδείς γνωρίζει τον ακριβή αριθμό) με απρόβλεπτες εθνικές και κοινωνικές συνέπειες για το μέλλον, προς όφελος υποτίθεται των οικονομικών μεγεθών, με κόστος τρομερής ανασφάλειας του πληθυσμού. (Το 10-20% του πληθυσμού, τέτοιο ποσοστό δεν υπάρχει σε καμία χώρα της Ευρώπης, και η Ελλάδα δεν είναι Λουξεμβούργο) Όποιος μιλήσει για την πολιτική μετανάστευσης ως πρόβλημα, δέχεται επίθεση από «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους ως «ελληναράς και ρατσιστής». Ο Γιώργος ζήτησε και την ψήφο τους.



• Κατέστρεψαν την ελληνική φύση: επί Καραμανλή και επί Χούντας, το 60-70, παρέδωσαν πρώτα τις πόλεις στους μικροεργολάβους και τις κατέστρεψαν με τις πολυκατοικίες (με το Κάιρο και την Βηρυτό μοιάζει η Αθήνα), επί Σημίτη στους μεγαλοεργολάβους που μας κατάκλεψαν και καταχρέωσαν με τα μεγάλα έργα και τώρα πάλι επί Καραμανλή παραδίδουν την ύπαιθρο (1.000.000 εξοχικές κατοικίες για τουρίστες θέλει να οικοδομήσει ο Σουφλιάς, από την κορυφή του Ολύμπου μέχρι τα ξερονήσια)



• Μας υποχρέωσαν να εγκαταλείψουμε ακόμη και την αγροτική οικονομία μας. Από 33% αγρότες, τώρα είναι 15% του πληθυσμού.



• Μας υποχρεώνουν να αλλάξουμε την συνείδηση και την πολιτιστική ταυτότητά μας.



• Πρέπει να ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες, πρέπει να γίνουμε απρόσωποι και ισοπεδωμένοι «πολίτες του κόσμου» (βλ προλετάριοι) στους ολετήρες του νεοφιλελευθερισμού.



• Προσπαθούν να μας ταπεινώσουν. Πείραξαν μέχρι και την ιστορία μας. Το μόνο που έχουμε για να αισθανόμαστε υπερήφανοι, αφού μας καταδίκασαν στην υπανάπτυξη και στον επαρχιωτισμό.



• Προσπαθούν να μας πείσουν ότι μας συμφέρει μία Τουρκία των 100 εκ κατοίκων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ντροπή και Αίσχος.
  
  
  Ενδεικτικές ερωτήσεις κρίσεως:

• Την Vodafon θα την κλείσει ο Γιώργος, όταν γίνει Πρωθυπουργός, μετά το σκάνδαλο με τις υποκλοπές; Ή τουλάχιστον ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα το απαιτήσει;;;;



• Θα εμποδίσει την κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού, δίνοντας, αποφασιστικά λύσεις σε καίρια προβλήματα;



• Την «ελληνοτουρκική φιλία» θα την αναθεωρήσει ο Γιώργος όταν γίνει Πρωθυπουργός; Ή τουλάχιστον θα μας πει τι έχει αποδώσει; Γιατί η κοινή αίσθηση είναι πως δεν έχει αποδώσει απολύτως τίποτε.



• Θα ζητήσει συγγνώμη ο Γιώργος που, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, προσπάθησε να μας τρομοκρατήσει για να υποστηρίξουμε το προδοτικό σχέδιο Ανάν;



• Με την Παιδεία τι θα κάνει;



• Θα ελέγξει τις συντεχνίες που τρώνε τα σωθικά της ελληνικής κοινωνίας;



• Θα πατάξει τις εταιρείες ή τουλάχιστον θα βάλει κάποιους κανόνες;



• Θα ελέγξει τα συγκροτήματα Τύπου και τους μεγαλοεργολάβους, που τόσο τον αγάπησαν στο παρελθόν, και τώρα στήριξαν Βενιζέλο;;;; (μάλλον λόγω συγγενειών και άλλων συναφών διαπλοκών)



• Θα θέσει αξιοκρατικά κριτήρια στην θέση της κομματικής και γενικότερα καθεστωτικής υποταγής, όπου έχουν επικρατήσει παντός είδους γιουσουφάκια και μετριότητες;



• Θα πατήσει πόδι στις έξωθεν παρεμβάσεις για μεγάλα εθνικά ζητήματα;
  Θα πάψει να μας αντιμετωπίζει ως επαρχιώτες της διεθνούς κοινότητας;

ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟ;;;;

Ο Γιώργος προσβάλλει την νοημοσύνη μας όταν λέει ότι είναι εναντίον της «συντήρησης», εννοώντας τους ομοϊδεάτες του της ΝΔ. Έστω, να μην κολλήσουμε στον Μάνο και στον Ανδριανόπουλο (και στον Ανδρουλάκη, Μπίστη κλπ) αλλά να μείνουμε στην ουσία: ο Γιώργος μέχρι τώρα έχει εμφανιστεί ως μεταμοντέρνος νεοφιλελεύθερος πολιτικός αμερικανικού τύπου, και όχι ως ευρωπαίος σοσιαλιστής ή ως Έλληνας πολιτικός.

«Η παιδεία, το ασφαλιστικό, η αναποτελεσματικότητα της κρατικής οργάνωσης, η απουσία κριτικού ελέγχου, αξιολόγησης, διάκρισης ποιοτήτων, το δημογραφικό, η συγκέντρωση του μισού πληθυσμού της χώρας στην πρωτεύουσα, η αδυναμία να καταρτιστεί Κτηματολόγιο, τα αυθαίρετα κτίσματα, η φοροδιαφυγή, ο χρηματισμός, η αντικοινωνική γκανγκστερική λογική του δημοσιοϋπαλληλικού συνδικαλισμού, η κοινωνικά ανεξέλεγκτη εμπορική τηλεόραση, η ιδεολογικά εξωραϊσμένη βία» όπως λέει ο Γιανναράς είναι οι πληγές της ελληνικής κοινωνίας