Θεοδώρα η Δολοπλόκος και το όνειρο της οικογένειας Τσέκου

Συντεθλιμένη, ανάμεσα στο πέλμα των ανθρωποβόρων Μέσων και τις συμπληγάδες των πολιτικο-κομματικών Σκοπιμοτήτων, μία 35χρονη άνεργη γυναίκα η Εύη Τσέκου, ρίχτηκε σαν κουρέλι στην φυλακή.

Θυμάμαι πριν από δεκαετίες, την εικόνα, όταν το νεοελληνικό πλήθος ανακάλυπτε έναν κλέφτη ή πορτοφολά σε κεντρικό σημείο των Αθηνών: «Κλέφτης, πιάστε τον», άκουγες μία φωνή.
Αμέσως έβλεπες έναν να τρέχει. Αναταραχή διακρινόταν στον κόσμο και σε λίγο, μία τριγωνικού σχήματος ορδή κατεδίωκε το πανικόβλητο κλεφτρόνι.

Η ορδή είχε εξ ορισμού πάντα δίκιο. Ουδείς εξ αυτών, είχε δει ή είχε δικάσει τον διωκόμενο. Δεν είχε και μεγάλη σημασία. Συχνότατα ήταν ένοχος, κάποτε αθώος ή απλός περαστικός. Ποιος γνώριζε; Η κοινωνία έβγαινε όμως ανακουφισμένη από αυτή την τριτοκοσμική Τελετουργία.

Προβλήθηκε ένα πορτρέτο τρομερό για την Εύη Τσέκου: αδίστακτη πόρνη, φιλόδοξη, εκβιάστρια, ανελέητη με το θύμα της… Η νέα Θεοδώρα η Δολοπλόκος. Μόνο που η άλλη έφτασε στο ύπατο αξίωμα, ενώ τούτη κατάντησε στο κάτεργο…

Η άλλη όψη

Ουσιαστικά μιλάμε ένα φτωχόπαιδο που μεγάλωσε με θυσίες των γονέων του, για να ξεφύγει από την δική τους μοίρα: «να σπουδάσει, να γίνει άνθρωπος…»

Η Εύη πράγματι αρίστευσε. Το πρώτο λάθος της όμως, ήταν ότι προσπάθησε να ενταχθεί σε ένα Σύστημα που δεν επιβραβεύει τους αρίστους… Έμεινε άνεργη και περιθωριοποιημένη… Οι πόρτες ήταν κλειστές… Δεν την έλεγαν ούτε Καραμανλή, ούτε Παπανδρέου, ούτε Μητσοτάκη, ούτε Κεφαλλογιάνη, ούτε, ούτε, ούτε….
Ωστόσο η νεαρή γυναίκα με επιμονή συνέχισε να προσπαθεί. ΔΙΔΑΧΘΗΚΕ, από πού αλλού; Από το ίδιο το Σύστημα που την απέρριπτε: δημόσιες σχέσεις, κρυφές κάμερες και μικρόφωνα, εκβιασμοί, αλλά και η σεξουαλική εύνοια του μεσήλικα και ευτραφούς προϊσταμένου…

Όσα δηλαδή βλέπουμε να κάνουν όλα τα επιτυχημένα πιράνχας που επικρατούν γύρω μας. Πολιτικοί, παρουσιάστριες, μοντέλα, ποδοσφαιριστές και επιχειρηματίες… «Παίζουν το παιχνίδι…»

Η Εύη έμαθε στην καθημερινή πραγματικότητα να διεκδικεί τα δικαιώματά της με ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ, και όχι με του πατέρα της ο οποίος παρέμεινε φτωχός κι ασήμαντος…

Το δεύτερο λάθος της ήταν ότι προσπάθησε να κάνει το colpo grosso, αυτό που δυστηχώς χιλιάδες νέοι ονειρεύονται στις καφετέριες... Φαίνεται όμως ότι υπερεκτίμησε τις δυνατότητές της ή ήταν άτυχη, γιατί την …πιάσανε

Κι όπως ο κλεφτάκος κατέληγε πάντα ποδοπατημένος στο αστυνομικό τμήμα, βορά στην συνείδηση του έντιμου πλήθους, η 35χρονη Εύη χωρίς καν να έχει αποδειχθεί ακόμη ότι παρέβη τον νόμο, έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος των ημερών… άσχετα αν είναι ένοχη ή αθώα…

Και όλα αυτά προσπαθώντας να βρει μία δουλειά 1000 ευρώ τον μήνα και μία αμφίβολη σύνταξη στα 65 χρόνια της…

Αθλιότεροι του Μεσαίωνα οι καιροί μας…

ΥΓ Τα παραπάνω συνιστούν πράγματι δικαιολόγηση της Εύης Τσέκου, γιατί την λυπάμαι, αφού οι περισσότεροι από όσους την διαπομπεύουν θα μπορούσαν δυνητικά να βρεθούν σε ανάλογη θέση.
Δεν αποτελούν όμως και αθώωση της, αφού εξ ίσου πολλοί έχουν μάθει να διεκδικούν με διαφορετικό τρόπο. Το κείμενο είναι εμπνευσμένο από το εξαιρετικό σχόλιο «Ο Ζαχόπουλος και η πραγματική κοινωνία μας», (http://press-gr.blogspot.com/2008/01/blog-post_6.html).