Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Το ρεπορτάζ από την μεγάλη πορεία στην Αθήνα. Αυτό που ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ χάρις την ΕΣΗΕΑ που ξαφνικά φιλοτιμήθηκε να κηρύξει απεργία...



το ρεπορτάζ του BBC εδώ

και του cnn



Μερικές σκέψεις και κριτικές για το ζήτημα της παρακμής του συνδικαλισμού και το καθεστώς σύγχρονης δουλείας στο βασίλειο της Γραικυλίας

"Η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να είναι το μαγαζάκι των εκδοτών και της κυβέρνησης. Η Ενημέρωση και η διαχείριση της πληροφορίας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί (ελέω θεού) στα χέρια των εμπόρων της αγοράς. Νομίζω αυτός είναι ο δρόμος και προς αυτή την κατεύθυνση ΠΡΕΠΕΙ να βαδίσουμε γιατί είμαστε στο «και πέντε». Διαφορετικά η πορεία εκφυλισμού….είναι γνωστό που καταλήγει".

N.K, Δημοσιογράφος, από το i-reporter

Αναδημοσιεύουμε από το anti

Αυτή η κατάσταση είναι βέβαια ένα σύμπτωμα της γενικότερης ανεπάρκειας του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

H «δύναμη» του (όποια κι αν είναι αυτή) δεν προέρχεται από τη συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες του, αλλά από την επιρροή που ασκούν οι συνδικαλιστές στους κομματικούς τους μηχανισμούς. Τα παραδείγματα των επικεφαλής της ΓΣEE που στη συνέχεια έγιναν βουλευτές και υπουργοί των κυβερνήσεων του ΠAΣOK είναι γνωστά και παραπέμπουν στη συνδικαλιστική οργάνωση που συναντούσαμε στα φασιστικά καθεστώτα της δεκαετίας του ’30. (σχετικά βλ και Lupus)

Τα ίδια ισχύουν όμως και σε άλλους χώρους. O Γιάννης Μανώλης εξακολουθεί να ελέγχει το συνδικαλιστικό τμήμα της NΔ και τη ΔAKE από το κοινοβούλιο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τον Γιώργο Mαυρίκο και το ΠAME παρότι αυτός εξελέγη βουλευτής με το ΚKE.


Ο αγώνας ήταν από την αρχή προδομένος (από το περιοδικό Ρεσάλτο)

κάποιες παρατηρήσεις πολύ συνοπτικά

Πρώτη: Όταν το εργατικό κίνημα έχει εξοντωθεί πολιτικά και οργανωτικά και ο κορμός της εργατικής τάξης έχει αλωθεί με την εισαγωγική εισβολή εκατομμυρίων ξένων εργατών, οι μάχες είναι ήδη εκ των προτέρων χαμένες.. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνονται. Απλώς πρέπει να εμβαθύνουμε στα αίτια της ήττας. Τότε οι ήττες οδηγούν σε νίκες…

Δεύτερη: Μια γενική απεργία δεν είναι θέατρο κομματικών και συνδικαλιστικών παραστάσεων. Είναι η κορυφωμένη έκφραση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ θέτει το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Η Γενική απεργία, από την ίδια της τη φύση είναι πολιτική απεργία, συνεπώς απαιτεί πολιτική προοπτική, δηλαδή εναλλακτική πολιτική πρόταση και αξιόπιστο φορέα που θα εγγυάται αυτήν την πρόταση.

η συνέχεια της ανάλυσης εδώ

2 σχόλια:

Διονύσης είπε...

Αντί να γίνεται χαμός τώρα στα κανάλια ώστε να μαθαίνει ο κόσμος τι συμβαίνει στη Βουλή, τα σούργελα αποφάσισαν να απεργήσουν.

Το όπιο των εργαζομένων έχουν καταντήσει οι απεργίες

ddt είπε...

lupus
αυτη εινει η απεργια που δεν εδειξε η ΕΣΗΕΑ????????????????????
οι μολοτωφ αυτων των φασιστοειδων και τα δακρυγονα των ΜΑΤ(οπως δειχνει bbc + cnn) ειναι η απεργια των εργαζομενων που δεν εδειξε η ΕΣΗΕΑ???????????????

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΕΤΣΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΑ