Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είδαμε τον Χρήστο Πολυζωγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ κατά το διάστημα 1996-2006, να ζητά την ανταμοιβή του για τις υπηρεσίες που προσέφερε σε αυτόν τον τόπο. Ας θυμηθούμε το έργο του.
Επί προεδρίας Πολυζωγόπουλου, λοιπόν :
- ουσιαστικά καταργήθηκε το οκτάωρο στον ιδιωτικό τομέα
- η ανασφάλιστη εργασία έγινε καθεστώς
- οι εργαζόμενοι εμπέδωσαν ότι δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στους συνδικαλιστές τους, και κατάλαβαν ότι είναι εγκαταλειμμένοι
- οι νεοφιλελεύθερες συνταγές στην οικονομία μετέτρεψαν τους εργοδότες σε ασύδοτους μίνι-φεουδάρχες και διέλυσαν το εργατικό κίνημα
Ο Χρηστάρας δεν ανέχθηκε τίποτε από όλα αυτά, και αναδείχθηκε στον μεγαλύτερο αντίπαλο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του δεξιού Σημίτη: τα κατήγγειλε με περισσή γενναιότητα, κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους, κλόνισε κυβερνήσεις και έπεσε στα χαρακώματα με σφιγμένη την γροθιά και μία κόκκινη σημαία στο χέρι.
Τώρα ζητάει την εμπιστοσύνη του κόσμου του ΠΑΣΟΚ για να ξανακάνει τα ίδια, από άλλο μετερίζι αυτή την φορά…
Όπως άλλωστε οι προηγούμενοι πρόεδροι της ΓΣΕΕ που ΟΛΟΙ τους έγιναν υπουργοί ή τουλάχιστον βουλευτές. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ. Αυτή ήταν η ανταμοιβή τους για τις υπηρεσίες που προσέφεραν στον Έλληνα εργαζόμενο.
Η Ελλάδα της διαφθοράς, της υποτέλειας
και της παρακμής δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο.
Έχει πρόσωπο.
6 σχόλια:
Να σημειώσουμε ότι ο Πολυζωγόπουλος «υπερασπίστηκε» τα δικαιώματα των εργαζομένων την πιο κρίσιμη δεκαετία (1996-2006). Τότε συντελέστηκε και η δραματικότερη αλλαγή των τελευταίων δεκαετιών στην ελληνική κοινωνία: η ανοχή στα χαμηλά μεροκάματα και στην ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών, άλλαξε την δομή, την εθνολογική σύστασή και «έσπασε» την συνοχή της. Το εργατικό κίνημα πέθανε οριστικά. Όπως άλλωστε επιτάσσει η υψηλή πολιτική των Διεθνών Οργανισμών, της Υπερδύναμης, των «γκουρού» του νεοφιλελευθερισμού και φυσικά το συμφέρον του κεφαλαίου και των εργοδοτών.
Όλα αυτά υπό το αγέρωχο βλέμμα του Χρήστου…
Να πάρει μαζί για σύμβουλο και το Νικολουτσόπουλο
Πραγματική ντροπή να είναι πρόεδρος της ΓΣΕΕ ένα στέλεχος της κεντρικής επιτροπής ενός κόμματος (που μάλιστα ήταν και κυβέρνηση).
Χαρακτηριστικότατο δείγμα της κομματοκρατίας που τόσον καιρό καταγγέλλουμε.
Ναι αλλά έγλειψε στο συνέδριο τον Γιωργάκη από την κορυφή μέχρι τα νύχια, μίλαγε και πέταγε σάλια μέχρι τα πρώτα καθίσματα. Αν ο Γιωργάκης ήταν γραμματόσημο (τόσο σημαντικός), θα είχε κολλήσει τώρα σε γράμμα και θα ταξίδευε...
Κι άλλος ένας "κομματικός"... Πρασινοφρουρός...
Και μετά έχουν το θράσσος να μιλάνε για "κεφάλαιο" και "Δεξιά"! Αυτοί στήριξαν το κεφάλαιο πιο πολυ κι από τη Χούντα!
Δημοσίευση σχολίου