Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

"Ο Μελιγαλάς έχει πολύ χώρο ακόμη" λέει αντιεξουσιαστής σε εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής, δείτε το βίντεο


«Αντιεξουσιαστής» τραυματίας, δηλώνει ότι «επιθυμεί να δει τους Χρυσαυγίτες στην πηγάδα του Μελιγαλά, όπου βρίσκονται οι …παππούδες τους και έχει ...πολύ χώρο ακόμη».

Αυτά τα ωραία ακούστηκαν με αφορμή τα χθεσινά αιματηρά επεισόδια μεταξύ ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής και του ακροαριστερού μπλοκ, υπό την …διαιτησία των ΜΑΤ.

Ο Αντιεξουσιαστής δεν έχει άδικο. Είναι γνωστός ο νεοναζιστικός γερμανόφιλος προσανατολισμός της Χρυσής Αυγής, φαίνεται άλλωστε από τα σύμβολα, την ονομασία, τους χαιρετισμούς κ.ά, παρά τις διακηρύξεις τους για ...«ελληνικό εθνικισμό, πατριωτισμό» κλπ.

Όμως από την άλλη πλευρά, ούτε ο Αντιεξουσιαστικός-Αναρχικός χώρος μπορεί να διεκδικήσει τίτλους …πατριωτισμού, με τις ελληνικές σημαίες να καίγονται σε κάθε διαδήλωση και τις επίσης γνωστές απόψεις τους για μία σειρά από ζητήματα.

Τελικά τα δύο άκρα συναντώνται για μία ακόμη φορά, με τους μεν να είναι αρωστημένα γερμανολάγνοι, και τους δε να καταντούν επί της ουσίας φιλότουρκοι, φιλοσκοπιανοί κλπ.

Ίσως το ΛΑΟΣ -τώρα που ευρισκόμενο στην Βουλή προσπαθεί να ξεπλύνει την άκρα δεξιά από τις αμαρτίες του παρελθόντος -, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει πως βλέπει τις γερμανολατρικές, φιλοναζιστικές ιδεολογικές τάσεις, (όπως έχει κάνει(;) με τις φιλοχουντικές, φιλοβασιλικές κ.ά), που προσβάλλουν την ιστορία και τις μνήμες του ελληνικού λαού και τους νεκρούς του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Το αντίστοιχο, θα έπρεπε να κάνει και ο αντίποδας του, ο ΣΥΡΙΖΑ, και να ξεκαθαρίσει πως βλέπει τα εξ αριστερών προερχόμενα ατοπήματα.

Μάλλον όμως και οι δύο προτιμούν να αλιεύουν ψηφοφόρους από τις παρυφές της πολιτικής σκηνής...

δείτε το βίντεο



7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΑΘΕΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΥΣ ΧΥΔΑΙΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΧΡΕΙΟΥΣ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ, ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΛΕΜΠΑ, ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΤΙΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΗΓΑΛΑ, ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ. ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ???

ΑΣ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ !!!

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ ._

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη παιδιά, όμως τι εννοεί "στο πηγάδι του Μελιγαλά";

Ανώνυμος είπε...

Όταν οι Γερμανοί έφευγαν, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ συνέλλαβαν 2000 άτομα τα εκτέλεσαν και τα έριξαν σε μία πηγάδα στον Μελιγαλά.

Οι κομμουνιστές επιμένουν ότι εκτέλεσαν συνεργάτες των Γερμανών

Η δεξιά πάντα έλεγε ότι ήταν έγκλημα, αφού υπάρχουν παιδιά ΄16 και 17 ετών στους τάφους

Τέλος πάντων δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν οι εκτελεσμένοι.

Σίγουρα υπήρχαν συνεργάτες των Γερμανών αλλά είμαι και σίγουρος ότι όποιος είχε προσωπικές διαφορές ήταν εύκολο να τις λύσει κατηγορώντας κάποιον ως συνεργάτη των γερμανών ή μπουρζουά. Θα κατέληγε σίγουρα στην Πηγάδα

Ανώνυμος είπε...

Ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους ναζί αυτή η δωσίλογη «μερίδα του ελληνικού λαού» ήταν αναμενόμενος: Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί το Τάγμα στο Μελιγαλά, και τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν τη συμμετοχή του σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των κατοχικών στρατευμάτων. Στηριγμένοι στη Βέρμαχτ, οι ταγματασφαλίτες αναλαμβάνουν να κονιορτοποιήσουν τη μαζική βάση του ΕΑΜ με μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάψιμο σπιτιών, εγκαινιάζοντας ένα φαύλο κύκλο βίας και αντεκδικήσεων, που θα οδηγήσει στις εκτελέσεις των ημερών της Απελευθέρωσης.
Η συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια του Αξονα υπήρξε ουσιαστική. Δεν είναι μόνο ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων», (ΔΙΣ 1998, σ. 43). Αποκαλυπτική είναι τέλος η πρακτική της Βέρμαχτ να περιλαμβάνει τους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους ταγματασφαλίτες στους πίνακες των δικών της απωλειών.

Ανώνυμος είπε...

Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4.9.1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Ο ΕΛΑΣ μπήκε στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα στις 9 Σεπτεμβρίου, μετά ολοήμερη μάχη με τον εκεί «λόχο ασφαλείας» και τη χωροφυλακή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήρθε η σειρά του Μελιγαλά, όπου είχαν οχυρωθεί οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. Οταν η ηγεσία τους απέρριψε το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το λόγο είχαν τα όπλα. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν ισοδύναμες αριθμητικά (1.000-1.200 ένοπλοι εκατέρωθεν), ενώ οι αντάρτες διέθεταν την υποστήριξη χιλιάδων χωρικών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που συνέρρεαν από τα πέριξ με αυτοσχέδιο οπλισμό.

Η μάχη κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες (13-15.9.44). Το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες». Ο δεύτερος αριθμός περιλαμβάνει προφανώς χοντρικά και τους εκτελεσμένους των επόμενων ημερών.

Ανώνυμος είπε...

Πόσοι ήταν; Το 1945, το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα. Στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά. Η εθνικόφρων φιλολογία προβάλλει φυσικά πολύ μεγαλύτερα νούμερα: «περί τους 1.500 εις την Πηγάδα» μετρά ο Κώστας Καραλής (1958), «περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962) και ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης (1973), 1.900 τους θέλει ο Κων/νος Αντωνίου (1965), «άνω των 3.500 κατά τους μετριωτάτους υπολογισμούς» τους προτιμά η χουντική ιστορία του ΓΕΣ (1973). Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, πάλι, αναφέρει 2.100 «δολοφονηθέντες», παραθέτει όμως τα στοιχεία μόλις 699. Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης.

*Την αντίθετη τάση επιδεικνύουν οι συγγραφείς της εαμικής πλευράς. Η αναλυτικότερη σχετική πηγή υπολογίζει 120 σκοτωμένους στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην Πηγάδα (Ξιάρχος 1982, σ. 38), ενώ δεν λείπουν αναφορές μέχρι και σε 1.200 νεκρούς.

*Πιο ενδιαφέρουσα απ' αυτή την... κολοκυθιά αποδεικνύεται η εξέταση του καταλόγου της έκδοσης του «Συλλόγου Θυμάτων». Σε σύνολο 1.144 ονομάτων (οι 108 κάτοικοι Μελιγαλά) υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί. Ολοι οι υπόλοιποι, το 96,8% του συνόλου, είναι άντρες λίγο πολύ μάχιμης ηλικίας. Κάθε άλλο παρά σφαγή «γυναικόπαιδων», δηλαδή...

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ